سال 1392/2013/1434
قرن هاست که از عصر جاهلیت می گذرد، از هبوط آدم(ع) تا ظهور محمد(ص).
حالا عصر تکنولوژی است، عصر علم و فناوری، عصر ارتباطات و ...
اما امروز باز هم جای ابراهیم خالیست، تا بت های عصر و زمانه مان را یک به یک واژگون کند، تا سنگ بزند به سوی هر چه شیطان است. امروز عصر جاهلیت مدرن است!
روزگار سختی شده، شیطان خودش را پشت بعضی آدم ها قایم کرده، نمی دانی باید سنگ بزنی یانه؟ نمی دانی به سوی چه کسی باید نشانه بگیری، دوستت یا شیطان؟
دیگر نمی شود با صراحت انگشت اتهام به سمت کسی گرفت و گفت : تو ...
امروز عصر دین های در خانه محبوس مانده و ایدئولوژی های شخصی است!
***
این ها را می نویسم نه از باب گِله که از سر دلتنگی.
نفسم تنگ می شود وقتی میبینم آن ها که رسم رفاقتشان از کودکی با من بوده حالا این طور دگرگون سخن می گویند. دوستی که وقتی حرف از امام زمان می شود از سر شوخی می گوید پس کی امام مکان می آید؟ یا دیگری که نماز برایش سخت است و طاقت روزه را ندارد اما دربست چاکر خداست! یا او که دلش را پاک می داند و ظاهرش را آن طور که پسند خویش است انتخاب می کند و مردها را هرزه می خواند!
روزگار سختی شده، وقتی عقاید را خرافات می خوانند!!!
پ.ن1: یکی از دلایلی که باعث شد من چادر رو انتخاب کنم، احترام گذاشتن به حقوق دیگران بود. من هم قبل تر ها مثل خیلی از دخترای دیگه قائل بر این بودم که مردا اگه خیلی مردن نگاه نکنن، کسی که بخواد به خاطر دیدن یه تار مو، دین و ایمونش رو ببازه همون بهتر که اصلا دین و ایمونی نداشته باشه اما...
بعدها که خداوند کمی به بنده عقل عنایت کردند متوجه شدم نه، این طور نیست. حجاب اول برای آرامش خود شخصه و بعد برای آسایش و آزادی او در جامعه و بعدتر برای رعایت حقوق شهروندی. یعنی من رفتار و ظاهر خودم رو کنترل می کنم تا اولاً خودم راحت باشم و دوما طرف مقابلم رو دچار معذوریت نکنم.
حجاب یعنی احترام متقابل به حقوق همدیگه، چه مرد، چه زن، فرقی نداره، حجاب (از هر نوع) بعنی رعایت حدود و حفظ حریم اشخاص. پس به همدیگه احترام بذاریم و باور کنیم خیلی سخت نیست.
پ.ن2: ظاهر اعمال ما در گرو نیّات و درونیات ماست.
نماز حس مسئولیت، تقوا، پرهیزکاری، خدا ترسی و حق شناسی را در انسان زنده می کند.
پ.ن3: سعی کنیم دایره مطالعه مون را وسیع تر و عمیق تر کنیم.
انسان همیشه دشمن چیزی است که نمی داند.
