یکی از بچه ها در گوشم گفت: « این دو سه روزه فلانی رو دیدی؟ »

+ « نه ... چطور؟ »

- « از پای لبتابش جُم نمیخوره... مگه برای کلاس و دستشویی ...!! »

+ « خب شاید اعتصاب غذا کرده طفلک! »

- « خنگول خانم حالت خوبه؟... اعتصاب غذایِ چی باید بکنه؟!! دارم میگم پشت لبتابه ... برو ببین داره چه کار میکنه! »

+ « وا ... مگه من فضول محله ام؟ »

- « نخیر ... مسئول خوابگاهی مثلا »

+ « خب باشم! »

- « آخه آخر هفته امتحان داره ... »

+ « خب داشته باشه! »

- « اَ اَ اَه ... برو ببین چیکار میکنه دیگه... » هـلم داد سمت در اتاقش. من هم تعادلم را از دست دادم و خوردم به در!

صدایی از داخل بلند شد: «  آروم بابا، به همتون میرسه!! ... کیه؟ »

شخص هل دهنده هم با شیطنت خندید و در رفت :|

گوشه در را باز کردم؛ دیدم پشت لبتابش نشسته و با تعجب منتظر است ببیند کی بوده!

+ « سلام ... خوبی؟ »

- « سلام، ممنون ... چی شده؟ »

+ « هیچی؛ شنیدم اونقدر پشت لبتاب نشستی که دچار خشکی مفاصل شدی! »

لبخندی زد و به کارش ادامه داد؛

+ « حالا داری چه کار میکنی؟ »

- « نشنیدی؟ »

+ « چیو؟ ... آها ... چرا خب ... لابد شنیدم که اومدم به دادت برسم دیگه! »

با تعجب نگاهم کرد: - « چی؟! ... آها ... نه ... خبر رو دارم میگم! »

+ « اخبار؟ نه امروز ندیدم »

- « کاش این چیزا رو توی اخبار میگفتن. »

+ « چیا رو...؟! »

- « اینکه سه روز پیش دو تا زن چادری رو بخاطر نهی از منکر اونقدر زدن که بستری شدن!! »

خونم به جوش اومد: « کجا؟ »

- « تهران »  ... « جلوی چشم بچه هاشونم بوده »

- « آخ الهی بمیرمممم »

+ « ... حالا تو داری چیکار میکنی؟ »

- « دارم یه سایت میزنم، توش یه طومار امضا طراحی کنم بفرستم به قوه قضاییه برای پیگیری ماجرا... »

+ « پس منم هستم. هر کمکی داری بگو... »

 

و این شد که سایت چادری ها متولد شد: در سال 1389  :)

البته این دومین قالبمونه که از سال 97 راه انداختیمش و با حمایتهای شما ادامه اش میدیم.